جـــام مـي را بـه وصالـــش تمنـا كردم
كه به معراج علي رفتم و ســـودا كردم

من همان ذره ي ِ حــق طلب نا چــيزم
كه به درگاه علي مي روم و خورشـيدم

--------
سودا=عشق ، شور و شوق

بي بهانه مي گريم
خانه ي غم هايم آباد است
دلِ من ، منجمد و ظالم گشت

عشق از خانه به مبدا برگشت

اما...
گم شده اي دارم من
افسوس كه از عشق خبري نيست ديگر
نيست ديگر در اين خانه ي مهدوم دلم
هيچ سرخط و نشانه
از آن مهر و صفايِ قديمي

كه به ويرانه مبدل گشته

هست آهي... نيست ماه و هيچ مهتابي
كه در آن صبح جديد
 و در آن صبح سياه
غروبش نم نم بود

بي غم و نسبي بود

***

كه مردم همگان

 بگزاردند          نمازش را
خواندندش          تلقينش را
بردنش             از ياد حديثش را
با خودش برد ، شب ، ماهم را...

از عشق طلب كن!
كه ضميرش به طرب انگيزد مجنون را